smarzowszczyzna

«filmowy styl artystyczny, charakterystyczny dla twórczości Wojciecha Smarzowskiego»

Wieś występowała już wielokrotnie w filmach Wojciecha Smarzowskiego, a jej jednowymiarowe ukazanie spowodowało już powstanie pojemnego określenia smarzowszczyzna. Ogorzałe, przepocone od wódy mordy biesiadników, nie mające końca pijaństwo przy oświetlonym pojedynczą brudnożółtą żarówką stole, fasadowa serdeczność, wspierana kultem księży nie wiedzących co robić z pieniędzmi (filmrollsite.wordpress.com).

Zdziwienia nie ma, bo tak zwana „smarzowszczyzna” to już nie tylko etykieta opisująca pewien autorski projekt, ale określenie stylu, który da się powtórzyć przy użyciu kilku, względnie kilkunastu środków filmowych. Jego kwintesencją są dynamiczny montaż oraz nagromadzenie przedstawień brudu i zgnilizny moralnej. Można też bardziej dosadnie: ciemno, piździ, jakieś wschodnioeuropejskie zadupie, dużo się chleje, chłop zabija chłopa (krytykapolityczna.pl).