sapkowszczyzna

«technika pisarska stosowana przez Andrzeja Sapkowskiego i jego naśladowców»

Spodziewaliśmy się po pierwszym sezonie „Wiedźmina” zwykłego serialu fantasy, a dostaliśmy luźną frajdę w stylu „Xeny”: bohaterowie robią sobie swoje, idą zapolować na smoka czy inną kikimorę i przypadkiem pakują się w sprawy większe niż życie. Porównanie tego z pierwowzorem jest trudne, z sapkowszczyzny ostało się bowiem niewiele (cdaction.pl).

Po kilku kolejnych powieściach Sapkowskiego dotarło do mnie, że prawie cała siła jego tekstów nie leży w fabule i postaciach, ale w języku i sposobie opowiadania. Tej pięknej sapkowszczyźnie, sprawnej i inspirującej jak fraza Sienkiewicza w swoim czasie (popamina.pl).

Nie mam zupełnie koncepcji, w jaki sposób miałbym się wybić poza sapkowszczyznę, ani jak zostawić w tekście coś mojego. Widać nie ma nic takiego i następnym razem faktycznie będę musiał skorzystać z rady Gwidona (fantastyka.pl).