ekskribicjonizm

środ. «skłonność do przesadnego uzewnętrzniania swoich spraw intymnych lub drastycznych podczas pisania o sobie w Internecie, zwłaszcza w blogach pełniących funkcję pamiętnika»

Ser­wis Digg, który opisuję tutaj jako – mającą coraz mniejsze zn­aczenie, ale wciąż ak­tywną – ikonę in­ter­netow­ych mediów, zmi­enił się nie do pozn­ania. Traci na zn­aczeniu i pop­ularności. Na­to­mi­ast coraz większą pub­liczność zdobywa niew­iele młodszy (założony w 2006 r.) ser­wis „newsów społecznościow­ych” – Reddit.com. A w nim tri­umfy święci nowa niezwykła forma społecznościowego dzi­en­nikarstwa i za­razem ek­skrib­ic­jon­izmu – wy­wiady IAmA (I am a..., Ask Me Any­thing). Ich bo­haterowie przed­stawiają się z za­wodu/życiow­ych doświad­czeń (jestem polic­jantem, strażnikiem więzi­ennym, byłym mężem obecnej celebrytki itp.), pozwalając społeczności za­dawać sobie nawet bardzo os­obiste py­tania (L. Olszański, „Media i dziennikarstwo internetowe”, Warszawa 2012).

Czy ów ekskribicjonizm jest zjawiskiem jednorodnym, czy wielonurtowym? A personalizując przedmiot namysłu, czego prace fanów chcą od adresatów?
(archiwum.ha.art.pl).

O, to, to! Dla mnie ta granica prywatności jest bardzo ważna i choć czasem ją odrobinkę przesuwam, to wciąż bez rewolucji. Po prostu nie mam potrzeby dzielenia się ze światem wszystkimi aspektami mojego życia. Zwłaszcza tymi przykrymi. 2 lata temu napisałam wpis na bardzo trudny dla mnie temat, wpis mocno „odsłaniający podbrzusze”, ale nie opublikowałam go. I tak sobie czeka. Może nigdy nie będę gotowa, żeby się nim podzielić. Nie bez powodu nazwałam blog „ekskribicjonizmem kontrolowanym” ;-) Tak jak Ty myślę, że dzielenie się wszystkim niekoniecznie ma związek ze szczerością
(joannaglogaza.com).

<utworzone na wzór słowa ekshibicjonizm przez skrzyżowanie łac. czasowników exhibēre 'pokazywać, prezentować' i scribere 'pisać'>